Voor de derde keer op stap met Ronald Naar. Hij krijgt een zeer gemêleerd gezelschap op de been voor een grootse onderneming naar de op één na hoogste van de wereld, de K2 in Pakistan.
Met de jonge klimmers Thierry Schmitter, Wilco van Rooijen en Cas van de Gevel en de oude(re) garde Ronald Naar, Edmond Öfner en Hans v/d Meulen. Verder zijn van de partij cameraman Bert Geeraets, artsen Ronald Hulsebosch en Wouter Beelen, basecampmanagers Joost Cohensius en Arjan v/d Waardenburg.
Samen met 297 dragers gaat het team te voet vanuit Askole in de Karakoram, op weg richting basiskamp. Na 80km moeizame weg over de woeste Baltorogletscher worden de 6.500kg bagage gelost in het K2 basiskamp op 4.950m hoogte.
Het klimteam krijgt ondersteuning van 5 hoogtedragers en deze blijken van onschatbare waarde tijdens het preparen van de 'Abruzzi'-route. Kampen installeren, vaste touwen aanleggen, voedsel, zuurstof en klimmaterialen omhoog brengen, dat zijn de klussen waar iedereen zich in de beginfase mee bezig houdt om de route te prepareren en om de acclimatisatie van lijf en leden goed op gang te brengen.
Op 13 juni is kamp 1 geïnstalleerd door Thierry, Cas en Hans. De volgende dag klimmen ze in gecombineerd terrein boven kamp 1 en leggen hier ca. 150m vast touw aan. Thierry weet even later, in het team met Ronald, Edmond en 2 hoogtedragers, als eerste 'House's Chimney' te beklimmen, een zeer steile rots- en ijspassage.
Daarna zijn Wilco, Cas en Hans aan de beurt om kamp 2 op te bouwen. Maar de pech slaat toe. Onderweg, een eind boven kamp 1 wordt Wilco hard getroffen door vallen gesteente in zijn gezicht en op zijn bovenarm. Hij is zwaar gewond, bloedt hevig en moet acuut naar beneden. Hans geeft hem pijnstillers en bindt Wilco vast aan zijn eigen klimgordel. 6 uur gaat de martelgang naar A(dvanced) B(ase) C(amp) duren. Arts Ronald Hulsebosch neemt de zorgen nu van hen over.
Voor Wilco is de expeditie uiteraard afgelopen en een paar dagen later wordt hij met een helikopter van het Pakistaanse leger afgevoerd.
Na deze hectische dagen ontstaan er geregeld meningsverschillen over de visie van het verdere verloop van de expeditie.
Ronald wil met zoveel mogelijk klimmers omhoog en Hans wil juist in kleine teams werken zodat er meer ruimte in de tenten is en er meer gewisseld kan worden tussen actieve en herstellende teams.
Edmond en Hans zijn nu aan de beurt om kamp 2 te installeren. Terwijl sneeuwstormen hun het leven zuur maken hakken ze 2 plateau's uit en plaatsen ze 2 koepeltenten. Daarna verkennen ze een stuk route boven kamp 2 en dalen af. Opnieuw tegenslag...
Edmond komt ten val bij het abseilen en breekt zijn schouderblad. Hans begeleidt Edmond naar het basiskamp. Er lijkt een vloek te rusten op deze expeditie. Het volgende team, Thierry, Ronald, Cas, Radjab en Sarwhal fixeert de touwen tot bijna 7.000m, een uitmuntende prestatie. Helaas krijgt Cas steeds meer last van darmstoornissen en kan hij zich niet meer actief inzetten op grote hoogte.
Opnieuw ontpopt er zich een machtsconflict tussen Ronald en Hans. Hans en Edmond hebben onvoldoende touwen gefixeerd en hebben maar wat zitten 'hannesen' op de berg, volgens Ronald.
Ondertussen zijn er echter wel 2 tenten in Kamp 2 geplaatst en Hans is er dan ook van overtuigd dat Edmond en hij zich voor de volle 100% hebben ingezet maar dat er domweg niet meer inzat door het slechte weer. In deze discussie is eigenlijk een derde nodig om de zaak wat te relativeren maar die is er niet. De anderen houden 'wijs' hun mond. Uiteindelijk beseffen Ronald en Hans dondersgoed dat ze elkaar nodig hebben en het conflict wordt bijgelegd.
Vervolgens bijten Thierry en Hans de kop af boven kamp 2 en prepareren de route tot bijna op de top van de 'Zwarte Pyramide'. Ronald voegt zich even later bij hen om te helpen de route naar kamp 3 van touwen te voorzien. Bij opkomend slecht weer gaat het team terug, de spullen worden bij de tenten achtergelaten.
Edmond bereikt als ondersteunend klimmer toch nog kamp 3, ondanks zijn gebroken schouderblad!
Na een herstelperiode van een kleine week gaan Thierry, Ronald, Hans, Radjab en Mehrban voor de top. Ronald gebruikt vanaf kamp 3 zuurstof, Thierry, Hans en de hoogtedragers gaan zonder 'doping'. Vanuit kamp 4 op 7.800m vertrekken ze om 2.00 uur in alle vroegte richting flessehals, de sleutelpassage van de toppiramide.
Thierry haakt af op ca. 8.000m, hij is futloos en wil niet verder. Hans spoort bijna het hele traject tot boven de flessehals. Opnieuw barst er een conflict uit tussen Ronald en Hans.
De 4 staan voor de 'traverse', een steile, met zachte sneeuw bedekte, knalharde ijswand die gepasseerd moet worden. Hans is moe van het laatste uur sporen en de 2 hoogtedragers willen dit zeer gevaarlijke traject absoluut niet voorklimmen.
Hans vindt dat Ronald nu aan de beurt is want deze heeft sinds het vertrek vanochtend vroeg nog geen meter voorgeklommen. Ronald wil blijkbaar niet voorklimmen en Hans maakt zich kwaad hierover. Moet de expeditie dan op dit punt mislukken?
Hans neemt tenslotte met tegenzin opnieuw het voortouw en traverseert in heupdiepe sneeuw het gevaarlijk stuk. Uiteindelijk neemt de loeisterke Mehrban het van hem over. Deze Hunzadrager spoort dan op formidabele wijze de resterende hoogtemeters naar de graat van de K2. Onderweg fixeert het viertal extra touw om verzekerd te zijn van een veilige terugtocht.
Hans maakt ondertussen videobeelden van deze laatste 2 dagen voor de uit te zenden K2 film.
Ze vorderen slechts 50 hoogtemeters per uur maar gelukkig blijft het weer uitstekend. Op de graat is de sneeuwlaag hard en ze komen nu sneller vooruit.
Als Hans op de top arriveert staan Radjab en Mehrban elkaar al te fotograferen. Even later verschijnt Alan Hinkes, de Engelse klimmer die het spoor al vanaf kamp 3 gevolgd is. Als hekkesluiter verschijnt Ronald, uitgeput en enigszins verdwaasd kijkend, op het kleine topplateau. Hij kondigt vervolgens luidkeels door de walkie-talkie, onze overwinning aan: 'We staan op de K2ééé!!' Na 17 uur beulen genieten ze van een onbeschrijfelijk fraai uitzicht, 360 graden rondom. In een kwartiertje wordt er gefilmd en gefotografeerd, tenslotte begint het team aan de zeer gevaarlijke afdaling.
Totaal uitgeput bereiken Ronald en Hans kamp 4 en kunnen ze via de portofoon het basiskamp meedelen dat de zwaarste en gevaarlijkste klus erop zit. 2 dagen later worden de 4 onthaald op felicitaties en zelfgemaakte K2 taart.









2 uur videodocumentaire geproduceerd door Joost Cohensius: 'Video K2' Camera: Bert Geeraets, Edmond Öfner, Wilco van Rooijen en Hans van der Meulen.